Ποτέ δουλειά την Κυριακή

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008, τελικά αποφασίστηκε να δουλέψουν τα μαγαζιά και την Κυριακή.

Αρκετός κόσμος κατέβηκε το πρωί της Κυριακής στην Ερμού για να κλείσει τα μαγαζιά και να σταθεί αλληλέγγυος σε όλους εκείνους τους εργαζόμενους που τα αφεντικά τους ανάγκασαν να δουλέψουν.

Ακούστηκαν συνθήματα, μοιράστηκαν φυλλάδια και σε αρκετά μαγαζιά αποτράπηκε οποιαδήποτε συναλλαγή, για να δοθεί στον κόσμο αλλά και στα αφεντικά το μήνυμα πως η Κυριακή είναι αργία και δεν μπορεί κανείς να σε βάλει να δουλέψεις.

Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η συμπεριφορά κάποιων νοικοκυραίων που το όλο κλίμα της εξέγερσης δεν τους άγγιξε καθόλου και με τσαμπουκά προσπαθούσαν να μπουν στα αποκλεισμένα μαγαζιά για να καταναλώσουν.

Ατάκες του είδους «αφήστε τα μαγαζιά να δουλέψουν, δύσκολα τα βγάζουν πέρα και οι μαγαζάτορες», «είναι φασισμός να μην με αφήνεις να ψωνίσω», «είναι δικαίωμα μου να ψωνίζω», «ο αποκλεισμός των μαγαζιών είναι αντιδημοκρατικός» ,πιο πολύ μας λύπησαν παρά μας εξόργισαν.

Πόσο δύσκολα δηλαδή τα βγάζουν πέρα τα “μικρομάγαζα” (sic) της Ερμού που το καθένα έχει μέσα 7-8 υπαλλήλους για να εξυπηρετούν τον κόσμο που συρρέει ;

Πόσο νεκρώνει τη σκέψη των ανθρώπων η τηλεόραση που κατευθείαν τσαμπουκαλεύονται για να προασπίσουν το δικαίωμα στην κατανάλωση (έλεος) ,ενώ δεν κατέβηκαν ούτε ώρα στο δρόμο να αγωνιστούν για πραγματικά δικαιώματα ;

Πόσο ατομιστής είναι κάποιος, που δεν τον ενδιαφέρει αν δουλεύουν την Κυριακή οι εμποροϋπάλληλοι αρκεί αυτός να κάνει τα ψώνια του ;

Πόσο πολύ έχει διαστρεβλωθεί η έννοια της δημοκρατίας, ώστε ο κόσμος να θεωρεί δημοκρατικό τον εξαναγκασμό στην εργασία των υπαλλήλων σε καθιερωμένη ημέρα αργίας και παράλληλα να θεωρεί φασιστικές τις δράσεις αλληλεγγύης στους εργαζόμενους ;

Η διαστρέβλωση της έννοιας της δημοκρατίας ξεκινάει από το ίδιο το κράτος που συνειδητά και συστηματικά διδάσκει τους πολίτες πως δημοκρατία είναι, το σύστημα εξουσίας μιας ολιγαρχίας το οποίο ονόμασαν αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτισμό.

Τέρμα στις αυταπάτες, δημοκρατία είναι μόνο η άμεση.