- (...) Δεν είναι αλήθεια. Ο Καζαντζάκης ποτέ δεν αφορίστηκε (...) Η Ιερά Σύνοδος τον καταράστηκε και τον αφόρεσε και ζήτησε από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα να επικυρώσει τον αφορισμό του. Ο Πατριάρχης πέταξε την αίτηση σ’ ένα συρτάρι κι ακόμα εκεί είναι. Ποτέδεν την υπέγραψε. (...) Όταν έφτασε η σωρός του στο Μαρτινέγκο, κάποιος έβγαλε επικήδειο λόγο. Μα κανείς κληρικός δεν ήταν γύρω για να θάψει τον νεκρό (...) Κείνη την τραγική στιγμή ως εκ θαύματος παρουσιάστηκε ένα νέος παπάς με ράσα και με θυμιατό! Ούτε ήξερα ποιος ήταν, πως βρέθηκε εκεί κι από πού ξεφύτρωσε! Κανείς δεν ήξερε!
- (...) Τον Νοέμβριο του 1957 ήμουνα στρατιώτης και παπάς και υπηρετούσα την θητεία μου στο Ηράκλειο. Μια μέρα πριν την κηδεία του Καζαντζάκη, ο διοικητής κάλεσε όλους τους στρατιωτικούς κι έδωσε διαταγή να μη βγει κανείς έξω από το στρατόπεδο στις 5 Νοεμβρίου. Οι αρχές κι ο στρατός φοβόταν μεγάλες φασαρίες, γιατί είχε έρθει εκκλησιαστική διαταγή να μην ταφεί ο Καζαντζάκης. Αν θα το ‘παιρναν χαμπάρι οι Κρητικοί θα έκαναν μεγάλες φασαρίες. Εγώ σαν παπάς ένιωσα πολύ άσχημα. Η συνείδηση μου με πείραζε πολύ. Ήμουν παπάς. Δεν άντεχα να πάρω στον λαιμό μου τέτοιο άδικο. Δεν μπορούσα ν’ αρνηθώ τα ιερά μυστήρια σ’ ένα βαφτισμένο Χριστιανό που δεν έκανε ποτέ κάτι ανήθικο ή εγκληματικό. Όσον αφορά τα βιβλία του δεν είμαι εγώ άξιος να τον κρίνω. (...) Το ‘σκασα κρυφά από το στρατό τη μέρα της κηδείας. Πήρα αθόρυβα τα ράσα μου κι έτρεξα στο Μαρτινένγκο και τον έθαψα. (...) Όλοι νόμισαν ότι μ’ έστειλε η εκκλησία να τον κηδέψω. Είχαν δει και τον Μητροπολίτη Ευγένιο στον Άγιο Μηνά. Δεν ήξερε κανείς τι γινόταν πίσω από τα παρασκήνια! (...) Πέρασα από στρατιωτικό δικαστήριο και μπήκα φυλακή για έξη μήνες!
Απόσπασμα από την έρευνα της Ελένης Κατσουλάκη, συγγραφέα και δημοσιογράφο, που κατάγεται από τα Χανιά της Κρήτης. Η έρευνα αυτή αποτελεί σημαντικότατο σταθμό στην ιστορία και το ρόλο του μεγάλου λογοτέχνη Νίκου Καζαντζάκη, τον οποίο πολλοί θεωρούν πανάξιο τέκνο της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Απο το μεσημέρι της Κυριακής οι κρατούμενοι στις φυλακές Χανίων αρνούνται να μπουν στα κελιά τους. Η φυλακη είναι 70 θέσεων και κρατούνται 157 ψυχές. Οι συνθήκες κράτησης είναι απάνθρωπες και απαράδεκτες. Οι κρατούμενοι στοιβάζονται στα κελιά και κοιμούνται στα πατώματα. Η Διεύθυνση της Φυλακής έχει δείξει το σκληρό της πρόσωπο όταν αρνήθηκε να δεχτεί βιβλία για τους κρατούμενους και όταν πριν λίγες εβδομάδες έκλεισαν σε ειδικό κελί απομόνωσης 20 αλλοδαπούς μετανάστες γυμνούς, για δύο μέρες Στα αιτήματά τους είναι η βελτίωση των συνθηκών κράτησης η αποσυμφόρηση της φυλακής...η αξιοπρέπεια.
Η ανακοίνωση των κρατουμένων είναι η παρακάτω : Εμείς οι κρατούμενοι της δικαστικής φυλακής Χανίων, σήμερα 21 Μαρτίου 2009, αντιδρώντας στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης αρνηθήκαμε να μπούμε στα κελιά μας, ζητώντας την άμεση αποσυμφόρηση της παραπάνω φυλακής.
Ως λύση σε αυτό, θεωρούμε την άμεση μεταγωγή μεγάλου αριθμού από εμάς, σε άλλες φυλακές της χώρας. Ζητάμε δηλαδή, το αυτονόητο. Αυτό που κανένας δεν αντέχει να στερείται ούτε μια στιγμή : ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ... ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
Πως να μην το πράξουμε άλλωστε, όταν στοιβαζόμαστε 157 άτομα σε μια φυλακή (πρώην τουρκικό διοικητήριο) θέσεων 70, όταν αναγκαζόμαστε να ζούμε 57 άτομα σε ένα θάλμο που προορίζεται για 20, όταν χρησιμοποιούμε οι ίδιοι μία τουαλέτα, κλείνοντας ραντεβού από χτες για σήμερα, όταν ενώνουμε δυο-δυο κρεβάτια, για να κοιμηθούμε τρεις σε αυτά, όταν δεν έχουμε ζεστό νερό και κρυώνουμε, όταν φωνάζουμε και δεν ακουγόμαστε, όταν το κράτος κρύβει από την κοινωνία την αλήθεια που δεν λέγεται!!
Για άλλη μια φορά το κράτος γίνεται ηθικός αυτουργός μιας εξέγερσης που κρίνεται αναπόφευκτη!
Οι απειλές που εκτοξεύει για καταστολή της εξέγερσης και για ποινική καταδίκη μας, όσων συμμετέχουμε σε αυτήν, ως στασιαστές - κακοποιοί - εγκληματίες, δεν μας φοβίζει. Θα μας βρίσκει πάντα απέναντι του!. Η τρομοκρατία του δεν θα περάσει!
Ψηφίσαμε δια βοής και ομοφώνως και αποφασίσαμε ότι:
Συνεχίζουμε τον αγώνα μας μέχρι να μιλήσουμε με εκπρόσωπο του υπουργείου Δικαιοσύνης, για να ικανοποιηθούν τα παραπάνω αιτήματά μας...
Η Κατερίνα Γκουλιώνη, κρατούμενη η οποία αγωνίστηκε για τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης στις φυλακές και πρωτοστάτησε στον αγώνα εναντίων της κολπικής έρευνας,
δολοφονήθηκε την Τετάρτη 18 Μαρτίου μέσα στο καράβι που την πήγαινε στις φυλακές της Κρήτης.
Στην τελευταία της αυτή εκδικητική μεταγωγή από τις φυλακές της Θήβας στις φυλακές της Κρήτης, βρέθηκε νεκρή, δεμένη πισθάγκωνα με χειροπέδες και με αίματα στο πρόσωπο.
Ενοχλούσε πολύ η Κατερίνα Γκουλιώνη και είπαν να τη βγάλουν από τη μέση.
Αν όχι βιασμός και βασανιστήριο, τότε τι συνιστά ο αυθαίρετος ενδοσωματικός έλεγχος- η κολπική εξέταση- και μάλιστα όχι από γιατρό αλλά από ανθρωποφύλακες ;
Η καταγγελία της Μ.Π. για τους δήθεν ελέγχους εισαγωγής ναρκωτικών ουσιών στις ελληνικές γυναικείες φυλακές, θυμίζει κάτι από γκουαντάναμο.
...Η υποχρεωτική «υποτιμητική και εξευτελιστική» κολπική εξέταση που υφίστανται όλες οι κρατούμενες κάθε φορά που εισέρχονται σε δύο φυλακές (του Κορυδαλλού και του Ελεώνος Θηβών), η οποία γίνεται τις περισσότερες φορές όχι από γυναικολόγο, αλλά από οποιαδήποτε φύλακα τυχαίνει να έχει βάρδια!
«Σπάνια πηγαίνει στον Κορυδαλλό γυναικολόγος», αλλά και τότε... «τα γυναικολογικά εργαλεία και κυρίως ο διαστολέας του κόλπου είναι σκουριασμένα και για την αποστείρωσή τους αρκεί ο εμποτισμός τους με απλό αντισηπτικό - μπενταντίν»!
Η υποχρεωτική κολπική εξέταση (με όλα όσα την ακολουθούν) χαρακτηρίζεται από τη Μ. «ουσιαστικά ως βιασμός» και ως «βασανιστήριο».
Προσθέτει ότι το «ακραίο αυτό μέτρο» -που γίνεται με τον ισχυρισμό της απόπειρας εισαγωγής ναρκωτικών ουσιών στις φυλακές- έχει γίνει «καταχρηστικός θεσμός».
Η ίδια καταγγέλλει ότι: «Μία κρατούμενη που εισέρχεται ή επιστρέφει στις δύο προαναφερόμενες φυλακές (από άδεια, από μεταγωγή, από νοσοκομείο κ.λπ.) είναι υποχρεωμένη, ανεξαρτήτως αν υπάρχουν υπόνοιες ή σχετικές πληροφορίες γι' αυτήν, να δεχτεί αυτή την επικίνδυνη για την υγεία της διαδικασία.
Είτε δεχτεί να υποστεί αυτήν τη διαδικασία είτε όχι, αυτό που την περιμένει είναι η απομόνωση!
Αν η κρατούμενη δεχτεί τον κολπικό έλεγχο, τότε θα οδηγηθεί στην απομόνωση επί τρεις ημέρες. Αν δεν πειθαρχήσει, θα μείνει στην απομόνωση τουλάχιστον για πενθήμερο».
Και συνεχίζει: «Μετά τον έλεγχο η κρατούμενη οδηγείται στην απομόνωση. Η τουαλέτα που υπάρχει παρακολουθείται ηλεκτρονικά. Μέσα στις τρεις αυτές ημέρες η κρατούμενη πρέπει να έχει οκτώ κενώσεις. Διαφορετικά θα παραταθεί η κράτησή της στην απομόνωση.
Επειδή όμως αυτό δεν είναι φυσιολογικό να συμβεί, τότε οι έγκλειστες αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν καθαρτικό που τους παρέχει η υπηρεσία. Και βέβαια και αυτό αποτελεί έναν άλλο τρόπο βασανισμού, αφού λαμβάνουν το καθαρτικό για να μην παραταθεί ο χρόνος παραμονής τους στην απομόνωση.
Ένας τρίτος βασανισμός είναι να σε παρακολουθούν ηλεκτρονικά στην τουαλέτα σε τόσο προσωπικές στιγμές οι οποίες μάλιστα είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμού.
Όταν βγαίνουν οι κρατούμενες από την απομόνωση, υφίστανται εκ νέου κολπική έρευνα, συνήθως από όποια γυναίκα υπάλληλο έχει βάρδια! Αν μια κρατούμενη αρνηθεί να υποστεί αυτό τον έλεγχο, τότε κινδυνεύει να μείνει στην απομόνωση για τουλάχιστον πέντε ημέρες και με ό,τι συνεπάγεται αυτό».
Σύμφωνα με την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, η παραπάνω διαδικασία είναι αντίθετη με τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας Γενικών Καταστημάτων Κράτησης (άρθρο 10 παρ. 5), που αναφέρει ρητά ότι μόνο «εφόσον υπάρχουν υπόνοιες ότι ένας κρατούμενος φέρει απαγορευμένες ουσίες ή άλλα απαγορευμένα είδη στο κατάστημα κράτησης επιτρέπεται με εντολή του εισαγγελέα-επόπτη η ενδοσωματική ή ακτινολογική έρευνα που γίνεται από γιατρό».
Αυτή η πρακτική έχει καταγγελθεί από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Επίσης η Πρωτοβουλία αναφέρει ότι σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Πρόληψης των Βασανιστηρίων (CPT) το 2006 (81), είναι καταδικαστέα η σχετική πρακτική, καθώς τέτοιου είδους εξετάσεις πρέπει να εφαρμόζονται σε ελάχιστες περιπτώσεις, όχι συστηματικά και από γιατρούς.
Παράλληλα η Μ. επισημαίνει ότι «οι κρατούμενες μπορούν να ελεγχθούν με άλλους τρόπους που δεν προσβάλλουν την προσωπικότητά τους, όπως υπερηχογράφημα, μηχάνημα ανιχνεύσεων ναρκωτικών, ναρκοτέστ, ακόμα και ακτινογραφίας σε κάποιες περιπτώσεις».
Ανατριχιαστικές είναι και οι περιγραφές στις καταγγελίες έξι γυναικών για την ταπείνωση στην οποία υποχρεώνονται από τους δεσμοφύλακές τους:
* «Με το ζόρι, απειλώντας με ότι είναι νόμος της φυλακής και ότι θα υποστώ πειθαρχικό, με υποχρέωσαν να κάτσω σε μια γυναικολογική καρέκλα και να ανοίξω τα πόδια μου, αφημένη στα χέρια τους, να μου βάζουν δυο ολόκληρα δάχτυλα στον κόλπο μου και να τα πιέζουν... χωρίς να έχω δώσει καμία αφορμή και ενώ τους έλεγα ότι πονάω με προσέβαλλαν...» αναφέρει η Π.
* «Το 2005 που μπήκα στον Κορυδαλλό ήμουν ένα κορίτσι 20 χρόνων και νόμιζα ότι όλες αυτές οι προσβλητικές και εξευτελιστικές έρευνες και διαδικασίες, όπως γδύσου, σκύψε, βήξε και άνοιξε τα πόδια να σου κάνουμε κολπική, πέρασε στην απομόνωση, πάρε καθαρτικό, πήγαινε τουαλέτα και μην τραβήξεις το καζανάκι όταν ενεργηθείς αν δεν μου το πεις για να το εξακριβώσω, ήταν κάτι το υποχρεωτικό...», λέει η Κ., που δεν ανέχεται πλέον να της φέρονται «απαξιωτικά σαν να είμαι σκουπίδι μόνο και μόνο επειδή είμαι τοξικομανής». «Στην απομόνωση μας υποβάλλουν σε άλλο βασανιστήριο. Απαιτούν να κάνουμε 8 κενώσεις, τις οποίες αν δεν συμπληρώσουμε θα κρατηθούμε περισσότερες μέρες. Ετσι έμμεσα μας υποχρεώνουν να παίρνουμε καθαρτικά, κάτι που είναι ακόμα πιο βασανιστικό. Μία από τις φορές που έκανα χρήση καθαρτικού έφτασα σε σημείο να πονάω υπερβολικά, να βγάζω αίμα και να πρηστεί ο πρωκτός μου. Υπάρχει μόνο μια τουαλέτα, κοινή για όλες τις κρατούμενες που βρίσκονται στην απομόνωση, με αποτέλεσμα αν η μία πάσχει από κάποιο μεταδοτικό νόσημα, αυτό να μεταδοθεί και στις υπόλοιπες».
* «Στην απομόνωση έκατσα πέντε μέρες... Η υπάλληλος έλειπε συνέχεια γιατί έχουν έλλειψη προσωπικού, έτσι όταν ήθελα να πάω τουαλέτα δεν βρισκόταν εκεί για να μ' ανοίξει και αναγκαζόμουν να χτυπάω το κουδούνι και να περιμένω γιατί ερχόταν πολύ αργότερα. Μου είχε τύχει να θέλω να πάω τουαλέτα και η υπάλληλος να μη μου ανοίγει, και έτσι αναγκάστηκα να ενεργηθώ πάνω μου...» γράφει η 25χρονη Μ.
* «Περίμενα μες στο κρύο μόνο με τα εσώρουχά μου στο δωμάτιο της έρευνας... Μέχρι να έρθει εκείνη με τα ρούχα, με έβαλε να βγάλω και τα εσώρουχά μου. Ντρεπόμουν τόσο πολύ που βρέθηκα σε αυτή τη θέση... Οι συνθήκες κάτω στην απομόνωση ήταν απάνθρωπες... Η τουαλέτα παραμένει κοινή για όλες, όπως και η κάμερα που με παρακολουθεί όταν ενεργούμαι...» καταγγέλλει η 21χρονη Χ.
* Ο «χειρότερος εφιάλτης» της εξαρτημένης 40χρονης Α. «είναι η φυλάκιση, η οποία ουσιαστικά σημαίνει την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν και επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ' απόκρυφα σημεία του σώματός μου. Όποτε μπαίνω στη φυλακή δέχομαι την ίδια επίθεση, η οποία ονομάζεται "έρευνα"... Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα, διότι το να σου χώνει ο καθείς το δάχτυλά του είναι τουλάχιστον "απρεπές", και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο...».
Στις 24/7/08 στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος οχτώ δηλωμένοι εργάτες και άγνωστος αριθμός μεταναστών χωρίς χαρτιά, θάβονται στο γκαζάδικο friendshipgas. Η κυβέρνηση, οι βουλευτές, τα κόμματα, οι συνδικαλιστές, τα Μ.Μ.Ε. και φορείς της δικαιοσύνης διαβεβαιώνουν ότι “το μαχαίρι θα φτάσει ως το κόκαλο”.
Στις 12/2/09 το μαχαίρι φτάνει όντως στο κόκαλο...των νεκρών. Το πόρισμα των εμπειρογνωμόνων αποδίδει την ευθύνη της έκρηξης στους εργαζόμενους, απαλλάσσοντας τους μοναδικούς υπαίτιους της δολοφονίας: τους εφοπλιστές, τους εργολάβους επισκευών, το κράτος. Η δικαιοσύνη ασκεί δίωξη στον μοναδικό επιζόντα εργάτη και οι συνδικαλιστές επιδίδονται στις γνωστές ασκήσεις μοιρολατρίας.
Ξέρω πως ποτε δε σημαδεύουν στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο στόχος. Το νού σου ε ;
Ήρθαμε απ ‘άλλη εποχή και σας χαλάμε τη γιορτή.
Believing all the lies that they're telling you Buying all the products that they're selling you They say jump and you say how high Your brain's dead You got a bullet in your head
