Στα κελιά της «δημοκρατίας» η αστυνομία δολοφονεί

Το πρωί της 17ης Οκτωβρίου 2009 πραγματοποιήθηκε πορεία στην περιοχή της Νίκαιας, καλεσμένη από συλλογικότητες αναρχικών, ως διαμαρτυρία για το βασανισμό και τη δολοφονία του 25χρονου μετανάστη από το Πακιστάν, Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ στο Αστυνομικό Τμήμα Νίκαιας.

Τα γεγονότα που προηγήθηκαν της πορείας και πυροδότησαν το κάλεσμά της από ομάδες αναρχικών είναι εν συντομία τα εξής:

«Στις 26 Σεπτέμβρη, 01.30 το βράδυ, 15 αστυνομικοί εισέβαλαν στο σπίτι του νεαρού μετανάστη στην οδό Ηλιουπόλεως 82, στη Νίκαια, φωνάζοντας και ξυλοκοπώντας τόσο τον ίδιο όσο και την οικογένεια του. Οι μαρτυρίες κατοίκων αναφέρουν ότι τον έβγαλαν σερνόμενο από τα πόδια, σχεδόν λιπόθυμο, έξω από το σπίτι του με αποτέλεσμα το κεφάλι του να χτυπάει στα σκαλοπάτια. Εναντίον του υπήρχε κατηγορία για ξυλοδαρμό ανηλίκου.
Μεταφέρθηκε στο ΑΤ Νικαίας, το οποίο μετατράπηκε σε χώρο βασανιστηρίων. Ο Καμράν κρατήθηκε δύο μέρες στο τμήμα, και καθώς οι κατηγορίες δεν ευσταθούσαν με τον μηνυτή να τις αποσύρει, αφέθηκε ελεύθερος για να περιγράψει ο ίδιος στην οικογένεια του, τις φρικιαστικές στιγμές που βίωσε. «Τον έδεσαν χειροπόδαρα και τον χτυπούσαν με ρόπαλα, ενώ στη συνέχεια του έκαναν ηλεκτροσόκ, με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα», μαρτυρεί η οικογένεια του Καμράν.
Τόσο η οικογένεια όσο και οι γείτονες γνώριζαν την κακοποίηση που υπέστη ο Καμράν. Ο φόβος τον κράτησε μακριά από το νοσοκομείο καθώς ο Καμράν δεν είχε χαρτιά.
Η αστυνομία προσπάθησε να συγκαλύψει το περιστατικό. Ο αδερφός του Καμράν, πιέστηκε και παραπλανήθηκε ώστε να καταθέσει ότι ο αδερφός του δεν έφερε μώλωπες όταν αποχώρησε από το αστυνομικό τμήμα.»

Ο Μοχάμεντ πέθανε από τα τραύματά του στις 9/10/09. Τα παραπάνω περιγράφει ο Πέτρος Κωνσταντίνου, μέλος της κίνησης «Ενωμένοι ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή» μιλώντας στο tvxs.gr

Σκοπός της πορείας ήταν να καταλήξει στο ΑΤ Νίκαιας για να εκφράσει την αγανάκτηση και την οργή της απέναντι στην αστυνομική κτηνωδία που εκδηλώνεται με ιδιαίτερη σφοδρότητα εναντίον του πιο ευαίσθητου κομματιού της κοινωνίας, τους οικονομικούς μετανάστες. Οι δυνάμεις της αστυνομίας δεν άφησαν την πορεία να καταλήξει στο Α.Τ. Νίκαιας. Οι διαδηλωτές διεκδικώντας το δικαίωμα της ολοκλήρωσης της πορείας στον προγραμματισμένο προορισμό της συγκρούστηκαν με τις αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες έκαναν εκτεταμένη χρήση χειροβομβίδων κρότου/λάμψης και δακρυγόνων τα οποία εκτοξεύτηκαν κατευθείαν μέσα στη μάζα της πορείας. Πολλά άτομα χτυπήθηκαν από τα γκλοπ των «προστατών του πολίτη» στο κεφάλι, σωριάστηκαν κάτω, ενώ ένας διαδηλωτής έφυγε αιμόφυρτος από χτύπημα στο κεφάλι και χρειάστηκε 7 ράμματα. Πολλά άτομα προσήχθησαν στην ασφάλεια και τελικά 8 από αυτούς συνελήφθησαν, με ορισμένες από τις συλλήψεις να πραγματοποιούνται μακριά από το χώρο της πορείας, κατά την απομάκρυνση διαδηλωτών. Οι κατηγορίες που τους βαρύνουν αφορούν στον πρόσφατο «κουκουλονόμο» και για 5 από αυτούς είναι κακουργηματικού χαρακτήρα.

Για άλλη μια φορά, όπως και το Δεκέμβρη, οι διαμαρτυρίες για τις δολοφονίες της αστυνομίας χτυπιούνται και διώκονται από την αστυνομία και την ελληνική δικαιοσύνη η οποία ξεκάθαρα στηρίζει τους ένστολους φονιάδες της ΕΛ.ΑΣ και επιβεβαιώνει την ανοχή και προστασία της απέναντι σε «μεμονωμένα περιστατικά αστυνομικής βίας». Ο Μοχάμεντ Καμράν Ατιφ είναι ο 5ος μετανάστης για φέτος που δολοφονείται στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ.

Ως πότε;

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΟΧΑΜΕΝΤ ΚΑΜΡΑΝ ΑΤΙΦ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ.

Περί εκλογικής απάτης

Σεπτέμβριος 2009. Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής κάτω από το βάρος της δυσαρέσκειας για τη φρικτή κατάσταση της οικονομίας και των συνεχώς συσσωρευόμενων σκανδάλων απευθύνεται με τηλεοπτικό διάγγελμα στον ελληνικό λαό και ζητάει «νωπή» λαϊκή εντολή προκειμένου να μπορέσει να πάρει εκείνες τις «δύσκολες» (για ποιον άραγε;) αποφάσεις για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Οι άμεσοι στόχοι από μια τέτοια κίνηση λένε οι εσωκομματικοί παράγοντες είναι η βελτιστοποιημένη ήττα από το πρώτο, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ΠΑΣΟΚ. Σαν σκυλιά οι κυβερνητικοί παράγοντες που νοιώθουν να χάνουν τις καρέκλες τους αρχίζουν να γαβγίζουν για να πείσουν τον Καραμανλή να τις κρατήσουν για μερικούς ακόμα μήνες. Από την άλλη πλευρά, ο εγγονός και γιος των δύο Παπανδρέου τρίβει τα χέρια του αφού βλέπει να ανοίγεται μπροστά του η προοπτική της πρωθυπουργικής καρέκλας.

Υπό αυτές τις συνθήκες καλείται ο «κυρίαρχος» λαός να ασκήσει το «δημοκρατικό» του δικαίωμα. Επί ένα μήνα βομβαρδίζεται με τις φάτσες των κομματικών αρχηγών με τις οποίες έχουν πήξει όλοι οι μεγάλοι δρόμοι της Ελλάδας. Υπεύθυνες αποφάσεις ο ένας, επανίδρυση του κράτους ο άλλος. Οι image makers σε δράση να αξιοποιούν τη δύναμη της ψυχολογίας για να απευθυνθούν στο θυμικό των ψηφοφόρων και να δημιουργήσουν αίσθημα οικειότητας με του ανθρώπους της εξουσίας που ουδεμία σχέση έχουν με την καθημερινότητα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός. Δυνατό κόμμα, δυνατός ο λαός ο τρίτος. Ένα δεκανίκι του διεφθαρμένου ψευτο-αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτικού συστήματος, μαζί με την υπόλοιπη διασπασμένη ή συνασπισμένη αριστερά. Περισσότερη αστυνόμευση, μείωση της ανεργίας και βελτίωση της οικονομίας ο τέταρτος (η οποία θα επιτευχθεί με το κυνήγι λαθρομεταναστών). Με μια κουβέντα, ένα μάτσο σκουπίδια.

Δεν αποτελούν όμως το ουσιαστικό πρόβλημα τα εκάστοτε πρόσωπα που στελεχώνουν τις κομματικές οργανώσεις. Ιστορικά γνωρίζουμε ότι ο μοναδικός ρόλος των κομματικών παρατάξεων είναι η διατήρηση των οικονομικών συμφερόντων που κυβερνούν τον τόπο και φυσικά η διατήρηση των εκάστοτε προσώπων που παραμένουν στην εξουσία μέσω αυτή τους της υποστήριξης. Η εκλογική διαδικασία αποτελεί λοιπόν απλώς ένα μέσο ανακατανομής της εξουσίας μεταξύ των ίδιων ουσιαστικά προσώπων (και πολύ συχνά οικογενειών) και νομιμοποίηση της αστικής εξουσίας, αφού ο κυρίαρχος λαός δίνει «νωπή» εντολή προκειμένου να τον εκμεταλλευτούν και άλλο.

Γνωρίζουμε βέβαια ότι το πολίτευμα της χώρας (και ολόκληρου σχεδόν του κόσμου) δεν είναι δημοκρατικό. Δημοκρατία είναι η δυνατότητα της άμεσης συμμετοχής στις αποφάσεις για τα ζητήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία. Η ολιγαρχία που κυριαρχεί έχει καταφέρει να μεταμφιεστεί στο «δημοκρατικό» πολίτευμα» και όλο αυτό νομιμοποιείται μέσα από την εκλογική απάτη, τη ψευδαίσθηση ότι ο λαός είναι σε θέση να επιλέξει το οτιδήποτε και να καθορίσει τη μοίρα του. Φυσικά, η ολιγαρχία αυτό το καταφέρνει με τη συστηματική κρατική προπαγάνδα. Με τους μηχανισμούς πλύσης εγκεφάλου που ξεκινούν από τα σχολεία, με τις εκλογές αντιπροσώπων ακόμα και για τα πιο απλά σχολικά ζητήματα.

Ποια μπορεί λοιπόν να είναι η θέση ενός ανθρώπου που καταλαβαίνει το στημένο αυτής της υπόθεσης; Του ανθρώπου που δε δέχεται σαν προϋπόθεση της ζωής του την αντιπροσώπευση του από τους κλέφτες της εξουσίας και τους λακέδες τους;

Η ΑΠΟΧΗ και το ΑΚΥΡΟ είναι φυσικά η μοναδικές επιλογές στην εκλογική απάτη. Η συμμετοχή στα κοινά, η διαμόρφωση της τύχης μας, των συνθηκών διαβίωσής και συνεργασίας με τους συνανθρώπους μας δεν καθορίζεται από την επιλογή του εκμεταλλευτή μας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Η αντίσταση στο δρόμο, η οργάνωση στους χώρους εργασίας, η άμεση συμμετοχή στις αποφάσεις, η απέχθεια για κάθε γραφειοκρατικό και ιεραρχικά δομημένο κομματικό σχηματισμό ή και συνδικαλισμό, θα μας δώσουν τη δυνατότητα αλλαγής της φρικτής οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης που βιώνουμε σήμερα..

Καμιά συμμετοχή στην εκλογική απάτη. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.