Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.

Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.

Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.

Αιώνες μοναξιάς.

Τώρα μη. Μη με σταματάς.

Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.

Ονειρεύομαι Ελευθερία.

Μέσα απ΄ του καθένα

Την πανέμορφη ιδιαιτερότητα

Ν΄ αποκαταστήσουμε

Του Σύμπαντος την Αρμονία.

Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.

Δεν είναι επιστράτευση από τα σχολεία.

Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.

Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.

Εργάτες με δικά τους εργοστάσια

Συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.

Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.

Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».

Οι φυλακές τους «τρομοκράτες».

Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».

Το προϊόν την «ανάγκη».

Τα σύνορα τους στρατούς.

Όλα η ιδιοχτησία.

Βία γεννάει Βία.

Μη τώρα. Μη με σταματάς.

Είναι τώρα ν΄ αποκαταστήσουμε

Του ηθικού δίκαιου την υπέρτατη πράξη.

Να κάνουμε ποίημα την Ζωή.

Και την Ζώη πράξη.

Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ

Σ΄ΑΓΑΠΑΩ

Και δεν με σταματάς να ονειρεύομαι. Ζω.

Απλώνω τα χέρια

Στον έρωτα και την αλληλεγγύη

Στην Ελευθερία

Όσες φορές και αν χρειαστεί κι απ΄ την αρχή.

Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ.

Ανέκδοτο ποίημα της Κατερίνας Γωγου

Δεν πα να μας χτυπάν

Δεν πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφα μας χρόνια
Κι 'αυτοί που μας μιλούν πως θέλουν το καλό μας
Ποτέ τους δεν ακούν το δίκιο το δικό μας

Δεν είναι αυτή ζωή κι απο τ 'αφεντικά μας
Δεν είναι ανθρωπινά τα μεροκάματά μας
Αυτοί καλοπερνούν κι εμείς αγωνιάμε
αν θα 'χουμε δουλειά για να 'χουμε να φάμε

Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους
μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους
Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη
Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη

Δεν πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφα μας χρόνια
Θα βάλουμε μπροστά την μαύρη και την κόκκινη σημαία
για μας, για μια ζωή πιο λεύτερη πιο νέα
θα βάλουμε μπροστά την μαύρη και την κόκκινη σημαία
Γι 'αγώνα η λευτεριά μας είναι αναγκαία

Άσιμος Ν. - Αναζητώντας Κροκανθρώπους - 1981 Εκδόση ανέκδοτο

Δυο μέτρα και δυο σταθμά

Συνηθισμένοι πλέον στη λογική των δυο μέτρων και των δυο σταθμών παρακολουθούμε τα γεγονότα όπως αρέσκονται να μας τα παρουσιάζουν.

Μας κούρασαν οι αναλύσεις, οι συζητήσεις, οι παρα-συζητήσεις και τα σενάρια, δήθεν για την αντικειμενική μας ενημέρωση, σχετικά με τον τραυματισμό του μπάτσου, όταν για την δολοφονική επίθεση εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα και για τα βασανιστήρια που υπόκεινται οι μετανάστες στο λιμάνι της Πάτρας από τους μπάτσους, δεν λένε κουβέντα.

Σοκαριστήκαμε από τα πορίσματα της βαλλιστικής εξέτασης που χρειάστηκαν μερικές μόνο ώρες για την ανακοίνωσή τους, στην περίπτωση του τραυματισμένου μπάτσου, όταν ακόμα περιμένουμε τα βαλλιστικά πορίσματα για την υπόθεση του δολοφονημένου Αλέξη.

Για την Πάτρα όπου οι μπάτσοι χτυπούν καθημερινά τους μετανάστες τηρείται σιγή ιχθύος.

Την παραπάνω φωτογραφία την έδωσε Αφγανός από τον καταυλισμό της Πάτρας. Ο δύστυχος άντρας κρατούσε τα κάγκελα που περιφράζουν το λιμάνι, όταν λιμενόμπατσος τον χτύπησε με το γκλοπ του τόσο δυνατά ώστε να του κόψει το δάχτυλο. Οι γιατροί που βρίσκονται στον καταυλισμό για να σώσουν ότι μπορούν, είπαν πως έχει αυξηθεί αρκετά η συχνότητα των προσφύγων που τους επισκέπτονται με κατάγματα και μώλωπες.

Για την Κωνσταντίνα Κούνεβα, συνδικαλίστρια και γενική γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ), η οποία - μετά την πρόσφατη διαμαρτυρία της που αφορούσε στην απόφαση της εταιρίας «ΟΙΚΟΜΕΤ» του εργολάβου Νικήτα Οικονομάκη (που δραστηριοποιείται βασικά σε κρατικές υπηρεσίες, όπως ο ΗΣΑΠ, η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων αλλά και δημόσια νοσοκομεία) να περικόψει το δώρο των Χριστουγέννων στους εργαζόμενους – δέχθηκε επίθεση έξω από το σπίτι της από άγνωστους με βιτριόλι στο πρόσωπο, πάλι ούτε λόγος.

Βρίσκεται από τις 23 Δεκεμβρίου στο νοσοκομείο έχοντας χάσει από το ένα μάτι πλήρως την όραση της, χαροπαλεύοντας να κρατηθεί στη ζωή καθώς ζωτικά της όργανα έχουν πληγεί.

Για τους δράστες στην περίπτωση της Κωνσταντίνας ούτε λόγος, αλλά για το χτυπημένο μπάτσο διαγγέλματα επί διαγγελμάτων του τύπου «είναι εχθροί της δημοκρατίας» και αλλά τέτοια βαρύγδουπα.

Φτάνει πια η λογική των δυο μέτρων και των δυο σταθμών.

Μπάτσοι, TV, νεοναζί όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί.