Ποτέ δουλειά την Κυριακή

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008, τελικά αποφασίστηκε να δουλέψουν τα μαγαζιά και την Κυριακή.

Αρκετός κόσμος κατέβηκε το πρωί της Κυριακής στην Ερμού για να κλείσει τα μαγαζιά και να σταθεί αλληλέγγυος σε όλους εκείνους τους εργαζόμενους που τα αφεντικά τους ανάγκασαν να δουλέψουν.

Ακούστηκαν συνθήματα, μοιράστηκαν φυλλάδια και σε αρκετά μαγαζιά αποτράπηκε οποιαδήποτε συναλλαγή, για να δοθεί στον κόσμο αλλά και στα αφεντικά το μήνυμα πως η Κυριακή είναι αργία και δεν μπορεί κανείς να σε βάλει να δουλέψεις.

Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η συμπεριφορά κάποιων νοικοκυραίων που το όλο κλίμα της εξέγερσης δεν τους άγγιξε καθόλου και με τσαμπουκά προσπαθούσαν να μπουν στα αποκλεισμένα μαγαζιά για να καταναλώσουν.

Ατάκες του είδους «αφήστε τα μαγαζιά να δουλέψουν, δύσκολα τα βγάζουν πέρα και οι μαγαζάτορες», «είναι φασισμός να μην με αφήνεις να ψωνίσω», «είναι δικαίωμα μου να ψωνίζω», «ο αποκλεισμός των μαγαζιών είναι αντιδημοκρατικός» ,πιο πολύ μας λύπησαν παρά μας εξόργισαν.

Πόσο δύσκολα δηλαδή τα βγάζουν πέρα τα “μικρομάγαζα” (sic) της Ερμού που το καθένα έχει μέσα 7-8 υπαλλήλους για να εξυπηρετούν τον κόσμο που συρρέει ;

Πόσο νεκρώνει τη σκέψη των ανθρώπων η τηλεόραση που κατευθείαν τσαμπουκαλεύονται για να προασπίσουν το δικαίωμα στην κατανάλωση (έλεος) ,ενώ δεν κατέβηκαν ούτε ώρα στο δρόμο να αγωνιστούν για πραγματικά δικαιώματα ;

Πόσο ατομιστής είναι κάποιος, που δεν τον ενδιαφέρει αν δουλεύουν την Κυριακή οι εμποροϋπάλληλοι αρκεί αυτός να κάνει τα ψώνια του ;

Πόσο πολύ έχει διαστρεβλωθεί η έννοια της δημοκρατίας, ώστε ο κόσμος να θεωρεί δημοκρατικό τον εξαναγκασμό στην εργασία των υπαλλήλων σε καθιερωμένη ημέρα αργίας και παράλληλα να θεωρεί φασιστικές τις δράσεις αλληλεγγύης στους εργαζόμενους ;

Η διαστρέβλωση της έννοιας της δημοκρατίας ξεκινάει από το ίδιο το κράτος που συνειδητά και συστηματικά διδάσκει τους πολίτες πως δημοκρατία είναι, το σύστημα εξουσίας μιας ολιγαρχίας το οποίο ονόμασαν αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτισμό.

Τέρμα στις αυταπάτες, δημοκρατία είναι μόνο η άμεση.

Περί βίας

Στις 6 Δεκεμβρίου 2008 ο ειδικός φρουρός Κορκωνέας Επαμεινώνδας έβγαλε το πιστόλι του και δολοφόνησε ένα πολίτη, ένα παιδί 15 χρονών. Η οργή όλων είναι πολύ μεγάλη, παρ’ όλες τις προσπάθειες των ΜΜΕ και της κυβέρνησης να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη.

Είναι πλέον σίγουρο ότι η εξέγερση αυτή δεν αποτελεί μόνο φόρο τιμής στον άδικο χαμό του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Από τότε πολύς λόγος γίνεται για βία, κλοπές, λεηλασίες. Για τους ανθρώπους των ΜΜΕ και της εξουσίας βία είναι μόνο ό,τι καταστρέφει την ευταξία.

Για μας όμως:

ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη.

ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη.

ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό.

ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει.

ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 700 ευρώ με ή χωρίς ένσημα.

ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα έξοδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων.

ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για αντεπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια.

ΒΙΑ είναι να είσαι μετανάστρια, να ζεις με το φόβο ότι θα σε πετάξουν ανά πάσα στιγμή έξω από τη χώρα και να βιώνεις μια διαρκή ανασφάλεια.

ΒΙΑ είναι να είσαι ταυτόχρονα μισθωτή, νοικοκυρά και μάνα.

ΒΙΑ είναι να σου πιάνουν το κώλο στη δουλειά και να σου λένε «Χαμογέλα ρε τι σου ζητάμε;»

Η εξέγερση των μαθητριών, των φοιτητριών, των άνεργων, των προσωρινών και των μεταναστριών έσπασε αυτή τη βία της κανονικότητας. Αυτή η εξέγερση δεν πρέπει να σταματήσει! Συνδικαλιστές, πολιτικά κόμματα, παπάδες, δημοσιογράφοι και επιχειρηματίες κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να συντηρήσουν τη βία που περιγράψαμε παραπάνω.

Δεν είναι μόνο αυτοί, αλλά είμαστε και εμείς υπεύθυνοι για τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης. Η εξέγερση άνοιξε ένα χώρο επικοινωνίας όπου επιτέλους μπορούμε να εκφραστούμε ελεύθερα. Σαν συνέχεια αυτού του ανοίγματος προχωρήσαμε στην κατάληψη του δημαρχείου Αγ. Δημητρίου και στη συγκρότηση μιας λαϊκής συνέλευσης ανοιχτής σε όλες και όλους.

Αναδημοσίευση απο το blog της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

http://katadimadim.blogspot.com/2008/12/blog-post_2290.html

Το νου μας. Το νου σας.

Στην φωτό φαίνονται ασφαλίτες να συλλαμβάνουν μαθητή. Προφανώς και αστυνομικοί έχουν παρεισφρύσει στις πορείες.

Ο εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας, κ. Παναγιώτης Στάθης, διαψεύδει στα ΜΜΕ κατηγορηματικά ότι μεταξύ των διαδηλωτών δρουν αστυνομικοί μεταμφιεσμένοι σε κουκουλοφόρους. Παραδέχθηκε, όμως, ότι αστυνομικοί της Ασφάλειας με πολιτικά δρουν στα επεισόδια υποστηρικτικά, όπως είπε, προς τις δυνάμεις των ΜΑΤ και είναι αυτοί που διενεργούν τις συλλήψεις. Όχι όμως με κουκούλες, υποστηρίζει ο κ. Στάθης, αφού αυτό, όπως λέει, δε συνάδει με τον κοινωνικό ρόλο και το χαρακτήρα της Αστυνομίας.

Είναι ιστορικά γνωστή αυτή η τακτική της αστυνομίας, παρισφρύει παντού. Είναι οι άνθρωποι χαμαιλέοντες που προσαρμόζονται στο περιβάλλον για να παγιδέψουν τη "λεία" τους. Είτε ως μόνιμοι χαφιέδες που διεισδύουν στους μηχανισμούς αριστερών και συνδικαλιστικών οργανώσεων, είτε ως κουκουλοφόροι που πάνω στην "αναμπουμπούλα" κερδίζουν και το "ψωμί" τους.

Έχουν γνώσιν όμως οι εξεγερμένοι. Η διακριτότητα των δράσεων, οι ομάδες αυτοπροστασίας, η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη στο δρόμο ακυρώνουν τα μέγιστα την αποτελεσματικότητα των ασφαλιτών. Σε ένα ανοιχτό πεδίο συγκρούσεων όλα μπορούν να συμβουν. Κανείς δεν πρέπει να δρα μόνος ή χωρίς να έχει το νου του. Κανείς και καμμία δεν πρέπει να ξεκόβεται αμέριμνα. Κανείς και καμμία δεν πρέπει να είναι ανυποψίαστος/η.

Από κει και πέρα η δράση των ασφαλιτών δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι δρούν επιθετικά είναι ασφαλίτες όπως ισχυρίζονται ολοι οι καθεστωτικοί πολιτικοί μηχανισμοί. Άνθρωποι της ασφάλειας υπήρξαν ιστορικά μέχρι και μέσα στον σκληρό πυρήνα του ΚΚΕ καταδίδοντας πολλά μέλη. Σύμφωνα με αυτή τη λογική, που σήμερα αναπαράγεται και από το ίδιο το ΚΚΕ, είναι μια άμεση αποδοχή της ταύτισης του Κόμματος με τους εντεταλμένους χαφιέδες. Το ίδιο ισχύει με πολλούς κουκουλοφόρους παρακρατικούς που στο Μεξικό σήμερα μπλέκονται μέ τους "κουκουλοφόρους" Ζαπατίστας για να τους εξουδετερώσουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις των Ζαπατίστας καθορίζονται και κατευθύνονται από τους παρακρατικούς.

Έχουμε το νου μας. Να έχετε το νου σας.

Αναδημοσίευση απο το blog της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΑΣΟΕΕ
http://katalipsiasoee.blogspot.com/2008/12/blog-post_8508.html

Τέλος η ανοχή

Το παρακάτω κείμενο έφθασε στο e-mail του blog από την αναγνώστρια Fille, το οποίο προσυπογράφω και ανεβάζω αυτούσιο

Πραγματικά μας έχει διαφθείρει τόσο πολύ αυτή η εποχή που το χρήμα, το αυτοκίνητό μας, το κινητό μας,… οι τζαμαρίες και εν γένει τα υλικά αγαθά μάς νοιάζουν περισσότερο από μια ανθρώπινη ζωή;

Δηλαδή τι έπρεπε να γίνει; Δολοφονείται ένας 15χρονος μαθητής από αυτούς που υποτίθεται ότι έχει ορίσει το κράτος να μας προστατεύουν, και εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε κανονικά; Ε, όχι! Δεν θα το πάρουμε κανονικά! Τα ΜΜΕ δεν πρέπει να μας βάλουν σ’ αυτό το τρυπάκι, και να δώσουμε περισσότερη σημασία στις τζαμαρίες και τις καταστροφές όταν ένας μπάτσος έχει δολοφονήσει εν ψυχρώ έναν από εμάς. Μήπως αν ήταν το δικό μας παιδί, αδελφός, φίλος δε θα σπάζαμε ότι βρίσκαμε μπροστά μας;

Το θύμα δεν είναι μόνο ο Αλέξανδρος. Θύματα αυτής της δολοφονίας είμαστε όλοι οι πολίτες αυτού του μπάχαλου, αυτής της χώρας που μοιάζει πλέον υπερβολικά άσχημη και διεφθαρμένη.

Ποιος ασχολήθηκε με την χουντική νοοτροπία και την κατάχρηση εξουσίας που δεσπόζει το σώμα των μπάτσων; Ποιοι είναι οι υπεύθυνοι; Δεν είναι ο πρωθυπουργός, δεν είναι ο Παυλόπουλος και ο κάθε Παυλόπουλος, αυτοί που ο λαός ανέβασε στο υψηλότερο αξίωμα αυτού του κράτους; Αυτοί που τώρα δίνουν ρεσιτάλ υποκριτικής με επιστολές συγνώμης, πλασματικές παραιτήσεις, και δηλώσεις όπως αυτή του Παυλόπουλου λίγες ώρες μετά τη δολοφονία για την αμυντική στάση της αστυνομίας! Γιατί περιμένουν από εμάς ειρηνική αντίδραση; Και είναι να αναρωτιέσαι… Ποιος είναι περισσότερο ηλίθιος, αυτοί που τα κάνουν όλα αυτά ξεδιάντροπα μες τα μούτρα μας, ή εμείς που τους ανεχόμαστε.

Και όλα αυτά όταν κι εμείς οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε αυτήν την κτηνώδη συμπεριφορά καθημερινά. Μήπως ο απλώς πολίτης, όσο έννομος κι αν είναι, δεν αισθάνεται φόβο και τρόμο μπροστά σε έναν μπάτσο; Ασυνείδητα δεν φοβάται τους μπάτσους ο πολίτης; Αλλά γιατί σκύβουμε το κεφάλι μας σ’ αυτό; Η ανοχή και η αβλεψία έδωσαν σε όλους αυτούς το δικαίωμα να οργανώσουν ένα τέτοιου είδους σώμα αστυνόμευσης. Έσπειραν άνεμο και τώρα θα θερίσουν θύελλα!

Δεν είναι ένα ατυχές γεγονός αυτό που συνέβη το βράδυ του Σαββάτου, είναι μια δολοφονία. Δολοφονήθηκε όλη η κοινωνία. Το δικό μας παιδί, ο δικός μας φίλος, ο δικός μας συνάνθρωπος. Ας αναλογιστούμε μια στιγμή τι έχει συμβεί, μήπως μπορέσουμε να καταλάβουμε τη σημασία και το μέγεθος του γεγονότος. Όσο ακραίο είναι αυτό που συνέβη εκείνο το βράδυ στα Εξάρχεια, τόσο ακραία να είναι και η απάντηση του λαού!

Ο πόνος και η οργή δεν είναι μόνο για τον Αλέξανδρο, είναι πόνος για την συνειδητοποίηση των σκοτωμένων ονείρων που ξεχειλίζει από μια γενιά που την κοροϊδεύουν και της λένε ψέματα καθημερινά. Μια γενιά που μεγαλώνει μέσα σε ένα σύστημα παιδείας που καταρρέει, που ζει μέσα στην ανεργία και την φτώχια, που συνταξιοδοτείται στα βαθιά γεράματα με ψίχουλα, που το κράτος τη ληστεύει από όλες τις πάντες, καθημερινά. Μια γενιά που ο άνθρωπος έχει πάψει να αισθάνεται και συμπεριφέρεται σαν άνθρωπος.

Γιατί πρέπει να δείξουμε ανοχή σε όλα αυτά; Γιατί μας ζητάνε να είμαστε ψύχραιμοι μπροστά σε όλα αυτά; Γιατί πρέπει να απαντήσουμε ειρηνικά σε όλα αυτά; Εγώ είμαι άνθρωπος και θέλω να αντιδράσω σε όλα αυτά!