«Ο πολιτισμός» είπε κάποιος «φαίνεται από την κατάσταση που βρίσκονται οι δημόσιες τουαλέτες και από την κατάσταση που βρίσκονται οι φυλακές». Ακόμα και αν βρίσκουμε πολύ γενικόλογη τη φράση αυτή, δεν μπορούμε να ξεχνάμε τη βασική ιδιότητα των φυλακισμένων. Και αυτή είναι η ιδιότητά τους ως άνθρωποι και όχι ως κρατούμενοι.
Από τις 3 Νοέμβρη πάνω από 5 χιλιάδες κρατούμενοι σε 21 φυλακές της χώρας έχουν προχωρήσει σε απεργία πείνας, ενώ 8 χιλιάδες κρατούμενοι απέχουν από το συσσίτιο.
Μια μαζική και πανελλαδική απεργία πείνας για την διεκδίκηση των πλέον αυτονόητων.
Η κατάσταση στις Ελληνικές φυλακές είναι απερίγραπτη. Στα κατ’ επίφαση “σωφρονιστικά” ιδρύματα της χώρας έχουν καταγραφεί συνολικά 417 θάνατοι την τελευταία δεκαετία, ενώ ο ρυθμός τους έχει απογειωθεί σε τέτοιο σημείο, ώστε σήμερα να σβήνουν στα χέρια του κράτους τέσσερις άνθρωποι το μήνα. Η πληρότητα αγγίζει το 168 % (10.113 κρατούμενοι για 6.019 θέσεις) με την αναλογία χώρου για κάθε άνθρωπο να φτάνει σε περιπτώσεις το 1 τμ. Με ημερήσιο κρατικό έξοδο ανά κρατούμενο τα 3,60 Ευρώ τα συσσίτια που παρέχονται είναι άθλια, οι υποδομές θυμίζουν μεσαίωνα και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ελλιπέστατη. Συγχρόνως, το Ελληνικό δικαστικό σύστημα στέλνει στη φυλακή έναν στους χίλιους κατοίκους της χώρας με τους έγκλειστους χωρίς δίκη (υπό προσωρινή κράτηση) να αγγίζουν το 30% του συνολικού αριθμού των κρατουμένων.
Με την απεργία πείνας οι κρατούμενοι καταφεύγουν στο τελευταίο οχυρό αντίστασης, που τους έχει απομείνει, το σώμα τους. Ζητούν την ικανοποίηση αιτημάτων, που αποκαθιστούν την χαμένη τους αξιοπρέπεια και επανακτούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, αιτημάτων συγκεκριμένων, αξιοπρεπών και άμεσα υλοποιήσιμων.
Το πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από ‘όλα τα κελιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου