Ο αποπροσανατολισμός του λαού από τα ουσιώδη θέματα, ήταν πάντα μια από τις συνήθεις και πλήρως αποτελεσματικές πρακτικές όλων των ολοκληρωτικών συστημάτων. Η στρέψη της έμφυτης επαναστατικότητας των ανθρώπων σε ακίνδυνες για την εξουσία πλευρές, ήταν και είναι μια τακτική που κρατά τους εξουσιαστές στο απυρόβλητο.
Έτσι η μπάλα, η στρογγυλή θεά, και η εκάστοτε ομάδα έγινε για τους ανθρώπους το κύριο μέλημα, δίνοντας έτσι μικρότερη σημασία στα πραγματικά ουσιώδη της ζωή τους (π.χ. μόνο 100.000 άνθρωποι παρευρέθηκαν στο συλλαλητήριο για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που αφορά όλη την κοινωνία, ενώ 30.000 άνθρωποι σε συλλαλητήριο για κάποιο ενδο-ομαδικό θέμα του παναθηναϊκού).
Απογυμνώνοντας τα οφέλη του αθλητισμού και το πνεύμα της ευγενούς άμιλλας, ξεκίνησαν οι κόντρες μεταξύ των ομάδων. Η επαναστατικότητα πλέον στράφηκε εναντίον οπαδών της αντίπαλης ομάδας.
Στη σημερινή εποχή όμως το κράτος και τα αφεντικά πέτυχαν περισσότερα από όσα είχαν φανταστεί από την υποδαύλιση της κοινωνίας του θεάματος. Εκτός από την δημιουργία ευκολότερα χειραγωγούμενων ανθρώπων, αύξησαν τρομακτικά τα κέρδη τους. Με 3 – 4 διαφορετικές καθημερινές εφημερίδες για κάθε ομάδα, παιχνίδια τζόγου, ρουχισμό με σήματα ομάδων και φυσικά εισιτήρια για την παρακολούθηση των αγώνων από κοντά, οι ομάδες μετουσιώθηκαν σε μεγάλο - κερδοφόρες επιχειρήσεις και ο αθλητισμός σε καταναλωτικό προϊόν.
Όσο πιο ολοκληρωτική και άδικη θα είναι η κοινωνικό – πολιτική ζωή, τόσο τα θεάματα απαλλαγμένα από στοχαστικό επίκεντρο θα κατέχουν μια από τις μεγαλύτερες θέσεις στην προσπάθεια απονέκρωσης του ανθρώπινου μυαλού.
2 σχόλια:
Είναι πραγματικά απίστευτο το πάθος με το οποίο οι οπαδοί αφιερώνονται στην ομαδα "τους". Ψυχή και σώμα πραγματικά. Δε ξέρω αν αυτό το φαινόμενο έχει προκληθεί από τους εξουσιαστές ή αν απλώς είναι το επιστέγασμα και η σφραγίδα της πλήρους απαξίωσης των πραγματικών κοινωνικών αναγκών που έχει φυσικά προκληθεί από τη βασιλεία του μηδενός στην οποία καταλήγει η θεοποίηση της ελεύθερης αγοράς, της ανάπτυξης κλπ κλπ.
Οι οπαδοί δηλαδή απλά γραπώνονται απο την ομάδα προκειμένου να νοιώσουν ότι ανήκουν κάπου μέσα σε αυτό το χάος και την ανασφάλεια που βιώνουν, να νοιώσουν ότι μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά με άλλους ανθρώπους. Το μοίρασμα κοινών "εχθρών" είναι ένα τέτοιο χαρακτηριστικό. Αντί λοιπόν να οργανώνονται σε ομάδες με τις οποίες μοιράζονται ουσιαστικά, κοινωνικά και οικονομικά χαρακτηριστικά, οργανώνονται σε αθλητικές ομάδες, πράξη ΠΑΝΤΕΛΩΣ παράλογη καιεξωφρενική. Οι πραγματικοί τους εχθροί εξαφανίζονται και το μίσος τους περιορίζεται πλέον σε άλλους (κατά τ'άλλα οικονομικά και κοινωνικά ομοπαθείς) συνανθρώπους τους, οπαδούς άλλης ομάδας.
Η αθλητική ομάδα πιστεύω ότι υπήρξε κάποτε πιο αγνό σημείο αναφοράς των υποστηρικτών της. Κατάντησε όμως σε ένα αντικείμενο άκρατης και αισχρής εκμετάλλευσης που ως συνήθως δεν άφησε τίποτα όρθιο στο πέρασμα της. Η "φανέλλα" για την οποία αγωνίζονταν κάποτε κάποιοι παίκτες έχει μετατραπεί σε ένα κωλόπανο, έναν πίνακα ανάρτησης διαφημήσεων.
Ο τζόγος που ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΧΕΙΣ ΣΤΗΣΕΙ γύρω από αυτό το εμετικό θέαμα ξεπερνάει κάθε όριο. Στην Ελλάδα ο τζίρος από τον αθλητικό τζόγο είναι από τους μεγαλύτερους στον κόσμο, σε απόλυτα νούμερα και όχι σε αναλογικά! Παράλληλα το κράτος διαφημίζει τη δήθεν κοινωνική δράση του ΟΠΑΠ!! Όλοι θυμόμαστε (και δυστυχώς δε λένε να μας αφήσουν να ξεχάσουμε) τις αναρίθμητες διαφημίσεις κατά τη διάρκεια του Euro '04 αλλά και του '08.
Φυσικά, το κράτος κερδίζει από αυτή την κατάσταση. Η διαφήμιση της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου (και κάθε εθνικής ομάδας) πάντα ήταν χρήσιμη για την τόνωση της εθνικής περηφάνιας. Άλλος ένας τρόπος για τη διατήρηση της ψεύτικης εθνικής συνείδησης, της κοροϊδίας και της προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά προβλήματα μας.
Μεγαλοαφεντικά και γκάνγκστερ κάθε είδους, λαθρέμποροι όπλων και πετρελαίου, αγοράζουν και πουλάνε αυτό το αισχρό θέαμα. Αλλά αυτός είναι ο σκοπός του κράτους, η διατήρηση της βασιλείας αυτών των "ανθρώπων".
ΤΟΣΗ ΜΠΑΛΑ ΚΑΙ ΤΟΣΗ ΜΟΥΓΚΑ ΕΙΧΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ
Ακριβώς έτσι pfq, μόνο που υπεισέρχεται και η βία κλπ., δεν είναι απλώς το "ομαδικό πνεύμα". Εγώ αυτή την ομαδικότητα θα την έλεγα αγέλη, καλύπτει την ανάγκη να ανήκουν κάπου για να μην έχουν τόσες πολλλές ευθύνες και κινδύνους, δεν είναι πραγματική ομάδα.
Δημοσίευση σχολίου