Αν όχι βιασμός και βασανιστήριο, τότε τι συνιστά ο αυθαίρετος ενδοσωματικός έλεγχος- η κολπική εξέταση- και μάλιστα όχι από γιατρό αλλά από ανθρωποφύλακες ;
Η καταγγελία της Μ.Π. για τους δήθεν ελέγχους εισαγωγής ναρκωτικών ουσιών στις ελληνικές γυναικείες φυλακές, θυμίζει κάτι από γκουαντάναμο.
...Η υποχρεωτική «υποτιμητική και εξευτελιστική» κολπική εξέταση που υφίστανται όλες οι κρατούμενες κάθε φορά που εισέρχονται σε δύο φυλακές (του Κορυδαλλού και του Ελεώνος Θηβών), η οποία γίνεται τις περισσότερες φορές όχι από γυναικολόγο, αλλά από οποιαδήποτε φύλακα τυχαίνει να έχει βάρδια!
«Σπάνια πηγαίνει στον Κορυδαλλό γυναικολόγος», αλλά και τότε... «τα γυναικολογικά εργαλεία και κυρίως ο διαστολέας του κόλπου είναι σκουριασμένα και για την αποστείρωσή τους αρκεί ο εμποτισμός τους με απλό αντισηπτικό - μπενταντίν»!
Η υποχρεωτική κολπική εξέταση (με όλα όσα την ακολουθούν) χαρακτηρίζεται από τη Μ. «ουσιαστικά ως βιασμός» και ως «βασανιστήριο».
Προσθέτει ότι το «ακραίο αυτό μέτρο» -που γίνεται με τον ισχυρισμό της απόπειρας εισαγωγής ναρκωτικών ουσιών στις φυλακές- έχει γίνει «καταχρηστικός θεσμός».
Η ίδια καταγγέλλει ότι: «Μία κρατούμενη που εισέρχεται ή επιστρέφει στις δύο προαναφερόμενες φυλακές (από άδεια, από μεταγωγή, από νοσοκομείο κ.λπ.) είναι υποχρεωμένη, ανεξαρτήτως αν υπάρχουν υπόνοιες ή σχετικές πληροφορίες γι' αυτήν, να δεχτεί αυτή την επικίνδυνη για την υγεία της διαδικασία.
Είτε δεχτεί να υποστεί αυτήν τη διαδικασία είτε όχι, αυτό που την περιμένει είναι η απομόνωση!
Αν η κρατούμενη δεχτεί τον κολπικό έλεγχο, τότε θα οδηγηθεί στην απομόνωση επί τρεις ημέρες. Αν δεν πειθαρχήσει, θα μείνει στην απομόνωση τουλάχιστον για πενθήμερο».
Και συνεχίζει: «Μετά τον έλεγχο η κρατούμενη οδηγείται στην απομόνωση. Η τουαλέτα που υπάρχει παρακολουθείται ηλεκτρονικά. Μέσα στις τρεις αυτές ημέρες η κρατούμενη πρέπει να έχει οκτώ κενώσεις. Διαφορετικά θα παραταθεί η κράτησή της στην απομόνωση.
Επειδή όμως αυτό δεν είναι φυσιολογικό να συμβεί, τότε οι έγκλειστες αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν καθαρτικό που τους παρέχει η υπηρεσία. Και βέβαια και αυτό αποτελεί έναν άλλο τρόπο βασανισμού, αφού λαμβάνουν το καθαρτικό για να μην παραταθεί ο χρόνος παραμονής τους στην απομόνωση.
Ένας τρίτος βασανισμός είναι να σε παρακολουθούν ηλεκτρονικά στην τουαλέτα σε τόσο προσωπικές στιγμές οι οποίες μάλιστα είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμού.
Όταν βγαίνουν οι κρατούμενες από την απομόνωση, υφίστανται εκ νέου κολπική έρευνα, συνήθως από όποια γυναίκα υπάλληλο έχει βάρδια! Αν μια κρατούμενη αρνηθεί να υποστεί αυτό τον έλεγχο, τότε κινδυνεύει να μείνει στην απομόνωση για τουλάχιστον πέντε ημέρες και με ό,τι συνεπάγεται αυτό».
Σύμφωνα με την Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, η παραπάνω διαδικασία είναι αντίθετη με τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας Γενικών Καταστημάτων Κράτησης (άρθρο 10 παρ. 5), που αναφέρει ρητά ότι μόνο «εφόσον υπάρχουν υπόνοιες ότι ένας κρατούμενος φέρει απαγορευμένες ουσίες ή άλλα απαγορευμένα είδη στο κατάστημα κράτησης επιτρέπεται με εντολή του εισαγγελέα-επόπτη η ενδοσωματική ή ακτινολογική έρευνα που γίνεται από γιατρό».
Αυτή η πρακτική έχει καταγγελθεί από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Επίσης η Πρωτοβουλία αναφέρει ότι σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Πρόληψης των Βασανιστηρίων (CPT) το 2006 (81), είναι καταδικαστέα η σχετική πρακτική, καθώς τέτοιου είδους εξετάσεις πρέπει να εφαρμόζονται σε ελάχιστες περιπτώσεις, όχι συστηματικά και από γιατρούς.
Παράλληλα η Μ. επισημαίνει ότι «οι κρατούμενες μπορούν να ελεγχθούν με άλλους τρόπους που δεν προσβάλλουν την προσωπικότητά τους, όπως υπερηχογράφημα, μηχάνημα ανιχνεύσεων ναρκωτικών, ναρκοτέστ, ακόμα και ακτινογραφίας σε κάποιες περιπτώσεις».
Ανατριχιαστικές είναι και οι περιγραφές στις καταγγελίες έξι γυναικών για την ταπείνωση στην οποία υποχρεώνονται από τους δεσμοφύλακές τους:
* «Με το ζόρι, απειλώντας με ότι είναι νόμος της φυλακής και ότι θα υποστώ πειθαρχικό, με υποχρέωσαν να κάτσω σε μια γυναικολογική καρέκλα και να ανοίξω τα πόδια μου, αφημένη στα χέρια τους, να μου βάζουν δυο ολόκληρα δάχτυλα στον κόλπο μου και να τα πιέζουν... χωρίς να έχω δώσει καμία αφορμή και ενώ τους έλεγα ότι πονάω με προσέβαλλαν...» αναφέρει η Π.
* «Το 2005 που μπήκα στον Κορυδαλλό ήμουν ένα κορίτσι 20 χρόνων και νόμιζα ότι όλες αυτές οι προσβλητικές και εξευτελιστικές έρευνες και διαδικασίες, όπως γδύσου, σκύψε, βήξε και άνοιξε τα πόδια να σου κάνουμε κολπική, πέρασε στην απομόνωση, πάρε καθαρτικό, πήγαινε τουαλέτα και μην τραβήξεις το καζανάκι όταν ενεργηθείς αν δεν μου το πεις για να το εξακριβώσω, ήταν κάτι το υποχρεωτικό...», λέει η Κ., που δεν ανέχεται πλέον να της φέρονται «απαξιωτικά σαν να είμαι σκουπίδι μόνο και μόνο επειδή είμαι τοξικομανής». «Στην απομόνωση μας υποβάλλουν σε άλλο βασανιστήριο. Απαιτούν να κάνουμε 8 κενώσεις, τις οποίες αν δεν συμπληρώσουμε θα κρατηθούμε περισσότερες μέρες. Ετσι έμμεσα μας υποχρεώνουν να παίρνουμε καθαρτικά, κάτι που είναι ακόμα πιο βασανιστικό. Μία από τις φορές που έκανα χρήση καθαρτικού έφτασα σε σημείο να πονάω υπερβολικά, να βγάζω αίμα και να πρηστεί ο πρωκτός μου. Υπάρχει μόνο μια τουαλέτα, κοινή για όλες τις κρατούμενες που βρίσκονται στην απομόνωση, με αποτέλεσμα αν η μία πάσχει από κάποιο μεταδοτικό νόσημα, αυτό να μεταδοθεί και στις υπόλοιπες».
* «Στην απομόνωση έκατσα πέντε μέρες... Η υπάλληλος έλειπε συνέχεια γιατί έχουν έλλειψη προσωπικού, έτσι όταν ήθελα να πάω τουαλέτα δεν βρισκόταν εκεί για να μ' ανοίξει και αναγκαζόμουν να χτυπάω το κουδούνι και να περιμένω γιατί ερχόταν πολύ αργότερα. Μου είχε τύχει να θέλω να πάω τουαλέτα και η υπάλληλος να μη μου ανοίγει, και έτσι αναγκάστηκα να ενεργηθώ πάνω μου...» γράφει η 25χρονη Μ.
* «Περίμενα μες στο κρύο μόνο με τα εσώρουχά μου στο δωμάτιο της έρευνας... Μέχρι να έρθει εκείνη με τα ρούχα, με έβαλε να βγάλω και τα εσώρουχά μου. Ντρεπόμουν τόσο πολύ που βρέθηκα σε αυτή τη θέση... Οι συνθήκες κάτω στην απομόνωση ήταν απάνθρωπες... Η τουαλέτα παραμένει κοινή για όλες, όπως και η κάμερα που με παρακολουθεί όταν ενεργούμαι...» καταγγέλλει η 21χρονη Χ.
* Ο «χειρότερος εφιάλτης» της εξαρτημένης 40χρονης Α. «είναι η φυλάκιση, η οποία ουσιαστικά σημαίνει την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν και επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ' απόκρυφα σημεία του σώματός μου. Όποτε μπαίνω στη φυλακή δέχομαι την ίδια επίθεση, η οποία ονομάζεται "έρευνα"... Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα, διότι το να σου χώνει ο καθείς το δάχτυλά του είναι τουλάχιστον "απρεπές", και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο...».
Τι ‘ναι αυτα ρε ;
Πηγές:
Εφημερίδα Εθος - http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8452&pubid=2580827
Εφημερίδα Ελευθεροτυπία - http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=9982900,24164660
4 σχόλια:
Skata stou anthrwpofylakes. Mpourloto kai fwtia se ola ta kelia!
Είναι πολύ σοκαριστικές οι περιγραφές αλλά αν μπορέσουμε να σκεφτούμε κάπως ψύχραιμα, δεν έπρεπε να περιμένουμε κάτι διαφορετικό. Το καθεστώς φυλάκισης οδηγεί στην κατάχρηση της εξουσίας, στον εξευτελισμό των κρατουμέων, των αδύναμων που είναι έρμαια στις ορέξεις του κάθε εξουσιαστή. Αν σκεφτείς ότι πρόκειται πολλές φορές και για εθισμένα στα ναρκωτικά άτομα τότε η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Η φυλακή δεν πρέπει να είναι χώρος κράτησης άρρωστων ανθρώπων. Δεν πρεπει να είναι χώρος κράτησης ανθρώπων! Κέντρα αποτοξίνωσης χρειάζονται όχι κελιά και ανθρωποφύλακες. Αλλά τι να περιμένεις από το κράτος, εκείνο πλουτίζει και βασανίζει, η πρέζα θερίζει.
Η μπαλάντα της φυλακής του Ρέντιγκ
Μαύρα μεσάνυχτα πάντα είχαμε μες στην καρδιά μας,
Και στο κελί μας μέσα αυγή,
Και τον τροχό γυρίζαμε και ξεφτίζαμε το σχοινί,
Ο καθείς στην Κόλασή του μέσα την ατομική.
Μα είναι πολύ πιο τρομερή η σιωπή
Από καμπάνας μπρούτζινης αντήχηση βροντερή.
Ποτέ δεν είδα άνθρωπο ν' αγναντεύει,
Με λαχτάρα τόση στη ματιά,
Αυτό που οι κατάδικοι ονομάζουν ουρανό,
Την οθόνη εκεί ψηλά τη θαλασσιά,
Και κάθε συννεφάκι που αρμενίζει
Όμοιο με πλεούμενο με ασημί πανιά.
Δεν ξέρω αν οι νόμοι είναι άδικοι
Ούτε και δίκαιοι αν είναι ή σωστοί,
Μα κείνο που όλοι οι καταδικασμένοι το γνωρίζουνε,
Είναι πως δεν μπορούν τα τείχη να περάσουν ζωντανοί,
Και πως κάθε μέρα σαν χρόνος μοιάζει,
Χρόνος δίχως τέλος και αρχή.
Wilde, Oscar
Ο Α. Β Αλεξίου (εκδόσεις ελεύθερος τύπος) αναφέρει χαρακτηριστικά: Η μπαλάντα της φυλακής του Ρέντιγκ είναι μια σπαρακτική κραυγή ενάντια στην απάνθρωπη μεταχείριση Ανθρώπου από Άνθρωπο. Η νόμιμη βία, η φρίκη και ο τρόμος όταν εκτελείται η έσχατη ανομολόγητη πράξη...
Τι να πω... Σοκαρίστηκα! Αυτά έπρεπε να τα βγάζουν στις τηλεοράσεις, για να μάθει ο κόσμος τι σόι "σοφρωνιστικό" (εδώ γελάμε ή κλαίμε) σύστημα υπάρχει στην Ελλάδα! Δεν είναι δυνατόν να ασχολούμαστε μόνο με τις βίλες των πολιτικών και τα "αναψυκτήρια" ή αν έκανε πλαστική η Τρέμη κι η Αλεξανδράτου! Τα σοβαρά κοινωνικά θέματα, τα κάνουν γαργάρα τα τζιμάνια της τηλεοπτικής ενημέρωσης!
Η μεγαλύτερια βία, είναι η εξουσία! Και δεν το λέω επειδή δεν συμφωνώ με την έννοια της εξουσίας, απλά αυτό δείχνει η ίδια η ζωή. Κι αυτό γιατί κανείς δεν μένει στην εξουσία, αλλά κάνει κατάχρηση της εξουσίας εις βάρος όλων.
ΥΓ: Πριν ξανακάνουν "έρευνα" οι "σοφρωνιστικοί" υπάλληλοι, ας σκεφτούν ότ αυτό το 20χρονο κορίτσι ή η 40χρονη γυναίκα, θα μπορούσε να είναι η κόρη τους ή η μάνα τους. Θα τους άρεσε αυτό;
Όλοι έχουνε δικαίωμα στον σεβασμό! Και στο κάτω κάτω, οι χρήστες είναι άρρωστοι και σαν ασθενείς θα έπρεπε να τους βλέπουν.
Δημοσίευση σχολίου